Την Κυριακή 23 Μαρτίου 2014 ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων πραγματοποίησε μια εύκολη, χαλαρή και όμορφη πεζοπορική εξόρμηση στη διαδρομή από το Σελινιώτικο Γύρο του Ομαλού μέχρι το ορεινό χωριό Κουστογέρακο στην επαρχία Σελίνου στην Κουστογερακιώτικη Μαδάρα, όπως χαρακτηριστικά αποκαλούνται τα Λευκά Όρη γύρω από το ιστορικό αυτό ορεινό χωριό της χανιώτικης ενδοχώρας.
Στην εκδρομή συμμετείχαν περίπου 50 άτομα μέλη και μη του ΕΟΣ Χανίων και με σύμμαχο τον καλό καιρό απολαύσαμε πανέμορφες ανοιξιάτικες εικόνες από την καταπράσινη αυτή γωνιά της επαρχίας Ανατολικού Σελίνου.
Ξεκινήσαμε την πεζοπορία από την τοποθεσία Άγιοι Θεόδωροι στο Σελινιώτικο Γύρο του Ομαλού, αφού προηγουμένως είχαμε κάνει μισάωρη στάση για καφέ και πρωινό στον Ομαλό.
Αρχικά βαδίσαμε σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο για είκοσι λεπτά ανάμεσα από στάνες απολαμβάνοντας όμορφες εικόνες προς το οροπέδιο του Ομαλού και τις επί αυτού δασωμένες από πεύκα και κυπαρίσσια πλαγιές του οροπεδίου.
Στη συνέχεια φτάνοντας σε μια κεραία κινητής τηλεφωνίας που ξεχωρίζει από μακριά, η οποία έχει στηθεί σε κομβικό σημείο με πανοραμική άποψη προς τα κάτω μπήκαμε στο μονοπάτι που θα μας οδηγούσε προς την Αχλάδα το οποίο ήταν ανηφορικό με μια μικρή κλίση μέσα από πυκνό δάσος από πεύκα και κυπαρίσσια σπάνιας ομορφιάς.
Όσο προχωρούσαμε το πευκοδάσος πύκνωνε, όπως και η ομίχλη που μας πλησίαζε ολοένα και περισσότερο, απολαμβάνοντας πανέμορφες εικόνες από τα χαμηλά Λευκά Όρη, το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης και περιοχές του Ανατολικού Σελίνου.
Περπατώντας για περίπου 45 λεπτά σε αυτό το κομμάτι φτάσαμε στην περιοχή Όλυσμα, όπου συναντιέται το μονοπάτι που ανεβάζει προς την περιοχή Αχλάδα ψηλά στα 1000 μέτρα υψόμετρο σε μια κατάφυτη δασωμένη ρεματιά της Σελινιώτικης Μαδάρας, αλλά επίσης και το διεθνές μονοπάτι Ε4, το οποίο οδηγεί μέχρι το Κουστογέρακο από την Αχλάδα.
Εμείς ακολουθήσαμε το Ε4 μέσα από το σπάνιας φυσικής ομορφιάς δάσος της Αχλάδας μετα γιγάντια και αιωνόβια πεύκα με τους χοντρούς και τεράστιους κορμούς τους, που αναμφισβήτητα φανερώνουν την τεράστια οικολογική τους αξία, αλλά και την ηλικία των ιστορικών αυτών δέντρων.
Αφού διασχίσαμε για μια ώρα περίπου ώρα το δάσος της Αχλάδας πότε σε βατό κατηφορικό μονοπάτι και πότε μπαίνοντας σε ξερή κοίτη με κροκάλες, αλλά πάντα υπό την επιβλητική ματιά των γιγάντιων πεύκων φτάσαμε ως το ερημικό εξωκκλήσι της Αγίας Αικατερίνης, όπου και σταματήσαμε για ανάπαυση μετά από 2,5 ώρες περιπλάνησης.
Το εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης είναι πετρόκτιστο και πολύ ειδυλλειακό σε μια καταπράσινη ρεματιά κρυμμένο σε υψόμετρο 800 μέτρων νότια του Κουστογέρακου στα Λευκά Όρη.
Εκει σύμφωνα με το θρύλο στην Κατοχή οι Γερμανοί στρατιώτες έψαχναν μια ομάδα ανταρτών που κρύβονταν σε μια σπηλιά στην περιοχή.
Ενας από αυτούς είχε μαζί του μια εικόνα της Αγίας Αικατερίνης, στην οποία προσευχήθηκαν όλοι και έδωσαν όρκο ότι αν γλιτώσουν από τους Γερμανούς θα έκτιζαν εκκλησία στη χάρη της. Για να επισφραγίσουν το τάμα τους, έγραψαν τα ονόματα τους πάνω στην εικόνα.
Στα βουνά έπεσε πυκνή ομίχλη και οι στρατιώτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την έρευνα, οπότε οι αντάρτες κατάφεραν να το σκάσουν.
Η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης χτίστηκε μετά τον πόλεμο και εδώ γίνεται κάθε χρόνο πανηγύρι στις 25 Νοεμβρίου.
Στην Αγία Αικατερίνη μείναμε για μια ώρα περίπου και στη συνέχεια ακολουθώντας ένα κατηφορικό απαίσιο χωματόδρομο μήκους τριών χιλιομέτρων, τμήμα και αυτός του Ε4, προσεγγίσαμε το Κουστογέρακο μετά από πορεία μιας ώρας.
Ο χωματόδρομος αυτός είναι γεμάτος στροφές και σχετικά προσπελάσιμος με αγροτικό όχημα, όσο κατεβαίναμε πλησιάζοντας προς το Κουστογέρακο βλέπαμε ανεμπόδιστη θέα προς το χωριό, τις γύρω πευκόφυτες ρεματιές στη ρίζα της Κουστογερακιώτικης Μαδάρας, αλλά και προς την κατάφυτη Αχλάδα ψηλά στα Λευκά Όρη, όπως και μερικές χιονισμένες κορυφές της Μαδάρας.
Παράλληλα όσο κατηφορίζαμε συναντήσαμε και ένα μονοπάτι που οδηγεί προς το φαράγγι του Κερατιδέ το οποίο τελειώνει στο παραλιακό μονοπάτι Ε4 που καταλήγει αργότερα στη Σούγια.
Το Κουστογέρακο είναι ένα από τα ιστορικότερα και μαρτυρικότερα χωριά του νομού Χανίων, που πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και της Γερμανοκατοχής, μιας και οι κάτοικοί του είχαν αναπτύξει έντονη αντιστασιακή δράση κατά των κατακτητών, έχοντας τα λημέρια τους στα απόκρημνα και απάτητα μονοπάτια των παρακείμενων προς το χωριό φαραγγιών και ρεματιών.
Σκαρφαλωμένο κυριολεκτικά στη ρίζα των Λευκών Ορέων είναι ένα πανέμορφο, κατάφυτο από πεύκα, κυπαρίσσια και ελιές μικρό χωριό, με πληθυσμό που φτάνει τους 60 μόνιμους κατοίκους, στα 500 μέτρα υψόμετρο, όντας ένα από τα πιο απομακρυσμένα χωριά όχι μόνο του Ανατολικού Σελίνου, αλλά και ολόκληρου του νομού Χανίων, με το τοπίο να είναι το χαρακτηριστικό της νότιας πλευράς των Χανίων, δηλαδή κακοτράχαλο με βαθιά και μεγάλα φαράγγια, απάτητες βουνοκορφές και χαράδρες και κατάφυτες πλαγιές με πευκοδάση και κυπαρισσοδάση.
Γύρω από το Κουστογέρακο υπάρχουν πολλά πεζοπορικά μονοπάτια όπως αυτό που περνάει από τη Σπηλιά του Πολύφημου Κύκλωπα με κατάληξη στη Σούγια, το Ε4 από την Αχλάδα με κατάληξη το Κουστογέρακο και το φαράγγι του Κερατιδέ με αφετηρία το Κουστογέρακο και τελικό προορισμό πάλι τη Σούγια.
Αναμφισβήτητα το Ανατολικό Σέλινο είναι μια από τις ομορφότερες και πιο ανεξερεύνητες περιοχές της Κρήτης, γεμάτη μονοπάτια, μεγάλα δάση και πάμπολλες επιλογές για ορεινή και πιο ήπια ορειβασία.
Στη συγκεκριμένη διαδρομή είχα περπατήσει και πάλι το Φεβρουάριο του 2012, αλλά τότε ο καιρός ήταν χειμωνιάτικος με βροχή και χιονόνερο και μεγάλο μέρος της διαδρομής καλυμμένο από χιόνι, εν αντιθέσει με την τελευταία όταν επικρατούσε μια σχετική ομίχλη και συννεφιά.
Ακολουθούν φωτογραφίες από την πεζοπορική αυτή δραστηριότητα.
Φωτογραφίες: Ιάκωβος Δασκαλάκης και Στέλιος Πετρακάκης.
Στην εκδρομή συμμετείχαν περίπου 50 άτομα μέλη και μη του ΕΟΣ Χανίων και με σύμμαχο τον καλό καιρό απολαύσαμε πανέμορφες ανοιξιάτικες εικόνες από την καταπράσινη αυτή γωνιά της επαρχίας Ανατολικού Σελίνου.
Ξεκινήσαμε την πεζοπορία από την τοποθεσία Άγιοι Θεόδωροι στο Σελινιώτικο Γύρο του Ομαλού, αφού προηγουμένως είχαμε κάνει μισάωρη στάση για καφέ και πρωινό στον Ομαλό.
Αρχικά βαδίσαμε σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο για είκοσι λεπτά ανάμεσα από στάνες απολαμβάνοντας όμορφες εικόνες προς το οροπέδιο του Ομαλού και τις επί αυτού δασωμένες από πεύκα και κυπαρίσσια πλαγιές του οροπεδίου.
Στη συνέχεια φτάνοντας σε μια κεραία κινητής τηλεφωνίας που ξεχωρίζει από μακριά, η οποία έχει στηθεί σε κομβικό σημείο με πανοραμική άποψη προς τα κάτω μπήκαμε στο μονοπάτι που θα μας οδηγούσε προς την Αχλάδα το οποίο ήταν ανηφορικό με μια μικρή κλίση μέσα από πυκνό δάσος από πεύκα και κυπαρίσσια σπάνιας ομορφιάς.
Όσο προχωρούσαμε το πευκοδάσος πύκνωνε, όπως και η ομίχλη που μας πλησίαζε ολοένα και περισσότερο, απολαμβάνοντας πανέμορφες εικόνες από τα χαμηλά Λευκά Όρη, το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης και περιοχές του Ανατολικού Σελίνου.
Περπατώντας για περίπου 45 λεπτά σε αυτό το κομμάτι φτάσαμε στην περιοχή Όλυσμα, όπου συναντιέται το μονοπάτι που ανεβάζει προς την περιοχή Αχλάδα ψηλά στα 1000 μέτρα υψόμετρο σε μια κατάφυτη δασωμένη ρεματιά της Σελινιώτικης Μαδάρας, αλλά επίσης και το διεθνές μονοπάτι Ε4, το οποίο οδηγεί μέχρι το Κουστογέρακο από την Αχλάδα.
Εμείς ακολουθήσαμε το Ε4 μέσα από το σπάνιας φυσικής ομορφιάς δάσος της Αχλάδας μετα γιγάντια και αιωνόβια πεύκα με τους χοντρούς και τεράστιους κορμούς τους, που αναμφισβήτητα φανερώνουν την τεράστια οικολογική τους αξία, αλλά και την ηλικία των ιστορικών αυτών δέντρων.
Αφού διασχίσαμε για μια ώρα περίπου ώρα το δάσος της Αχλάδας πότε σε βατό κατηφορικό μονοπάτι και πότε μπαίνοντας σε ξερή κοίτη με κροκάλες, αλλά πάντα υπό την επιβλητική ματιά των γιγάντιων πεύκων φτάσαμε ως το ερημικό εξωκκλήσι της Αγίας Αικατερίνης, όπου και σταματήσαμε για ανάπαυση μετά από 2,5 ώρες περιπλάνησης.
Το εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης είναι πετρόκτιστο και πολύ ειδυλλειακό σε μια καταπράσινη ρεματιά κρυμμένο σε υψόμετρο 800 μέτρων νότια του Κουστογέρακου στα Λευκά Όρη.
Εκει σύμφωνα με το θρύλο στην Κατοχή οι Γερμανοί στρατιώτες έψαχναν μια ομάδα ανταρτών που κρύβονταν σε μια σπηλιά στην περιοχή.
Ενας από αυτούς είχε μαζί του μια εικόνα της Αγίας Αικατερίνης, στην οποία προσευχήθηκαν όλοι και έδωσαν όρκο ότι αν γλιτώσουν από τους Γερμανούς θα έκτιζαν εκκλησία στη χάρη της. Για να επισφραγίσουν το τάμα τους, έγραψαν τα ονόματα τους πάνω στην εικόνα.
Στα βουνά έπεσε πυκνή ομίχλη και οι στρατιώτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την έρευνα, οπότε οι αντάρτες κατάφεραν να το σκάσουν.
Η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης χτίστηκε μετά τον πόλεμο και εδώ γίνεται κάθε χρόνο πανηγύρι στις 25 Νοεμβρίου.
Στην Αγία Αικατερίνη μείναμε για μια ώρα περίπου και στη συνέχεια ακολουθώντας ένα κατηφορικό απαίσιο χωματόδρομο μήκους τριών χιλιομέτρων, τμήμα και αυτός του Ε4, προσεγγίσαμε το Κουστογέρακο μετά από πορεία μιας ώρας.
Ο χωματόδρομος αυτός είναι γεμάτος στροφές και σχετικά προσπελάσιμος με αγροτικό όχημα, όσο κατεβαίναμε πλησιάζοντας προς το Κουστογέρακο βλέπαμε ανεμπόδιστη θέα προς το χωριό, τις γύρω πευκόφυτες ρεματιές στη ρίζα της Κουστογερακιώτικης Μαδάρας, αλλά και προς την κατάφυτη Αχλάδα ψηλά στα Λευκά Όρη, όπως και μερικές χιονισμένες κορυφές της Μαδάρας.
Παράλληλα όσο κατηφορίζαμε συναντήσαμε και ένα μονοπάτι που οδηγεί προς το φαράγγι του Κερατιδέ το οποίο τελειώνει στο παραλιακό μονοπάτι Ε4 που καταλήγει αργότερα στη Σούγια.
Το Κουστογέρακο είναι ένα από τα ιστορικότερα και μαρτυρικότερα χωριά του νομού Χανίων, που πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και της Γερμανοκατοχής, μιας και οι κάτοικοί του είχαν αναπτύξει έντονη αντιστασιακή δράση κατά των κατακτητών, έχοντας τα λημέρια τους στα απόκρημνα και απάτητα μονοπάτια των παρακείμενων προς το χωριό φαραγγιών και ρεματιών.
Σκαρφαλωμένο κυριολεκτικά στη ρίζα των Λευκών Ορέων είναι ένα πανέμορφο, κατάφυτο από πεύκα, κυπαρίσσια και ελιές μικρό χωριό, με πληθυσμό που φτάνει τους 60 μόνιμους κατοίκους, στα 500 μέτρα υψόμετρο, όντας ένα από τα πιο απομακρυσμένα χωριά όχι μόνο του Ανατολικού Σελίνου, αλλά και ολόκληρου του νομού Χανίων, με το τοπίο να είναι το χαρακτηριστικό της νότιας πλευράς των Χανίων, δηλαδή κακοτράχαλο με βαθιά και μεγάλα φαράγγια, απάτητες βουνοκορφές και χαράδρες και κατάφυτες πλαγιές με πευκοδάση και κυπαρισσοδάση.
Γύρω από το Κουστογέρακο υπάρχουν πολλά πεζοπορικά μονοπάτια όπως αυτό που περνάει από τη Σπηλιά του Πολύφημου Κύκλωπα με κατάληξη στη Σούγια, το Ε4 από την Αχλάδα με κατάληξη το Κουστογέρακο και το φαράγγι του Κερατιδέ με αφετηρία το Κουστογέρακο και τελικό προορισμό πάλι τη Σούγια.
Αναμφισβήτητα το Ανατολικό Σέλινο είναι μια από τις ομορφότερες και πιο ανεξερεύνητες περιοχές της Κρήτης, γεμάτη μονοπάτια, μεγάλα δάση και πάμπολλες επιλογές για ορεινή και πιο ήπια ορειβασία.
Στη συγκεκριμένη διαδρομή είχα περπατήσει και πάλι το Φεβρουάριο του 2012, αλλά τότε ο καιρός ήταν χειμωνιάτικος με βροχή και χιονόνερο και μεγάλο μέρος της διαδρομής καλυμμένο από χιόνι, εν αντιθέσει με την τελευταία όταν επικρατούσε μια σχετική ομίχλη και συννεφιά.
Ακολουθούν φωτογραφίες από την πεζοπορική αυτή δραστηριότητα.
Φωτογραφίες: Ιάκωβος Δασκαλάκης και Στέλιος Πετρακάκης.
Ξεκινώντας την πεζοπορία από τους Αγίους Θεοδώρους στο Σελινιώτικο Γύρο.
Παρακάμπτοντας το δρόμο και μπαίνοντας στο δασωμένο μονοπάτι για το Όλυσμα.
Διασχίζοντας το μονοπάτι Ε4 μέσα από το δάσος της Αχλάδας με κατεύθυνση το ξωκκλήσι της Αγίας Αικατερίνης.
Συνεχίζοντας στο Ε4 από την Αγία Αικατερίνη προς το Κουστογέρακο.
Μέσα στο ιστορικό χωριό Κουστογέρακο.
